دزدیده چون جان میروی اندر میان جان من
سرو خرامان منی ای رونق بستان من
چون میروی، بی من مرو، ای جان جان، بی تن مرو
وز چشم من بیرون مشو، ای شعله تابان من
هفت آسمان را بردرم، وز هفت دریا بگذرم
چون دلبرانه بنگری در جان سرگردان من
بی پا و سر کردی مرا، بی خواب و خور کردی مرا
سرمست و خندان اندرآ، ای یوسف کنعان من